Co oznacza Dżihadyzm? (Wikipédia)

co oznacza dżihadyzm?

Dżihadyzm
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii


Dżihadyzm (także ruchu dżihadu, dżihadu ruchu i warianty) to neologizm 21st wieku znaleźć w językach zachodnich do opisania dla bojowników ruchów islamskich postrzegane jako ruch wojskowej "zakorzenioną w islamie" i "egzystencjalnie groźne" na Zachód. [1] Termin "dżihadyzm" powstał w 2000 roku i głównie na pokrycie islamskiej rebelii i islamskiego terroryzmu od tego czasu, ale został również rozszerzony zarówno wojnę Mudżahedini partyzancką i islamskiego terroryzmu o zasięgu międzynarodowym, ponieważ powstała w 1980 roku, od 1990 znacząco reprezentowany przez Al-Kaida.

Współczesna dżihadyzm ostatecznie ma swoje korzenie w latach 19th- i początku 20 wieku ideologicznych rozwoju islamskiego odrodzenia, opracowane w Qutbism i związanych z ideologiami w połowie 20 wieku.

Sowieckiej inwazji na Afganistan w 1979 roku wzmocniona powstanie dżihadu, który został propagowane w różnych konfliktów zbrojnych na całym 1990 i 2000 roku. Gilles Kepel zdiagnozował specyficznie salafi dżihadyzm w Salafizm z 1990 roku. [2]

Dżihadyzm z międzynarodowym, Pan-islamistycznego zakresie w tym sensie jest również znany jako Globalny dżihadyzmem. Generalnie termin "dżihadyzm" oznacza sunnici islamistycznego walki zbrojnej. Sekciarskie napięcia doprowadziły do ​​licznych form (Salaficka i innych islamistów) dżihadu w opozycji do szyizmu, do sufizmu i do Ahmadiyya.

Terminologia [edytuj]
Spójrz dżihadyzm w Wikipedii, wolnej encyklopedii.
Dalsze informacje: Dżihad
Termin "dżihadyzm" był w użyciu od około 2000 roku, najpierw w indyjskich i pakistańskich mediów, a przez francuskich naukowców, którzy korzystali z więcej dokładny termin "Salaficka-dżihadu". [3] [4] [5]

Według Martina Kramera, jako z 2003 roku, "dżihadyzm jest używany w odniesieniu do najbardziej brutalnych osób i ruchów współczesnego islamu, w tym Al-Kaidy". Gilles Kepel jest związane z wczesnym użycie terminu (French djihadisme), a termin widział szersze stosowanie w mediach francuskich od około 2004. [6]

Korzystanie z "dżihadyzmem" został skrytykowany (przez Brachman) jako "niezdarny i kontrowersyjne", na tej podstawie, że "większość świata islamskiego" termin dżihad "oznacza po prostu wewnętrznej kampanii duchowego że jeden płac z samym sobą". [ 7]

Określenie "dżihadystów Globalizm" jest często stosowany w odniesieniu do dżihadyzmem; Steger (2009) proponuje przedłużenie terminu "dżihad globalizmu", aby zastosować się do wszystkich niezwykle brutalnych odmian religijnie wpływem ideologii, które połączone globalny wyimaginowane na konkretne programy polityczne i strategie terrorystyczne (są to Al-Kaidy, dżimah islamija, Hamas i Hezbollah, który znajdzie "dzisiejszy najbardziej spektakularnym przejawem globalizmu religijnej"). [8]

"Dżihad Cool" to termin używany przez ekspertów bezpieczeństwa Zachodnich [9] dotyczących rebrandingu wojującego dżihadyzmem w coś modnego, lub "fajne", do młodych ludzi poprzez social media, czasopisma, [10] video rap, [11] odzież, [12] zabawki, filmy propagandowe, [13] oraz inne środki. [14] Jest to subkultura stosowany głównie do osób w krajach rozwiniętych, którzy są zatrudnieni na podróż do stref konfliktu na Dżihadu. Na przykład, filmy dżihadu rap aby uczestnicy wyglądać "więcej MTV niż meczetu", zgodnie z NPR, który był pierwszy raport na temat zjawiska w 2010 roku [9] [15]

Dżihad fi Sabilillah
Według Bernarda Lewisa, dżihad jest ona często z dodaniem słów "w drodze Boga" (fi Sabilillah) [16] fraza znaleźć w Koranie. Zwrot jest ponownie wykorzystywane w nowoczesnym dżihadu. Tak więc, "Fi Sabilillah" opaski były noszone przez powstańców w Xinjiang, gdy walczy wojska sowieckie, [17], a także zwrot został zauważony flag używanych przez dżihadystów w Kaukazie w 2000 roku.

Ofensywny dżihad [edytuj]
"Ofensywa Dżihad" (w przeciwieństwie do "Defensywny Dżihad") jest dżihad rozszerzyć Dar al-Islam (sfera islamu), transformujący Dar al-Harb (sferę wojny, czyli nie-muzułmańskim świecie) do Dar Al- Islam i ustanowienia islamskiego porządku społecznego, prawo szariatu. (Te podziały świata zostały uzyskane przez prawników muzułmańskich, ale nie wymienione w Koranie lub zbiorów hadisów. [18]) Przykładem tego rodzaju dżihadu jest opisane w słynnej fatwy "Obrony krajach muzułmańskich, pierwszy Obowiązek Po Iman "wzywa do dżihadu w Afganistanie napisany przez islamistów duchownego Abdullah Yusuf Azzam. [19] Azzam opisuje Ofensywny dżihad jako FARD Kifaya, (zbiorowym obowiązkiem muzułmanów), a nie FARD Ayn (jednostka pracy), a tym samym niższy priorytet niż Dżihad defensywny:

Gdzie kuffar [nie-muzułmanów] nie zbierają do walki z muzułmanami. Walka staje się FARD Kifaya z minimalnego wymogu powołania wiernych do pilnowania granic, a wysłanie wojska, co najmniej raz w roku w celu terroryzowania wrogów Boga. Jest to obowiązkiem Imam [przywódca społeczności muzułmańskiej] zebrać i wysłać jednostkę wojskową do ziemi wojny raz lub dwa razy w roku. Co więcej, jest obowiązkiem muzułmanów, aby mu pomóc, a jeśli on nie wysyła armię jest on w grzechu. - A Ulama wspomniałem, że ten rodzaj dżihadu jest za utrzymanie płatności dżizja [podatku od nie-muzułmanów] [19].

Według innego źródła, (Richard Edwards i Sherifa Zuhur), obraźliwe dżihad był rodzaj dżihadu praktykowanej przez wczesnej wspólnoty muzułmańskiej, ponieważ ich słabość myśli "brak działania obronne byłaby wystarczająca, by chronić je przed sojuszniczych sił plemiennych postanowił je zniszczyć ". Dżihad jako zbiorowego obowiązku (Fard Kifaya) i ofensywnego dżihadu są synonimami w klasycznym islamskiego prawa i tradycji, które również twierdzili, że ofensywny dżihad może być uznana jedynie przez kalifa, ale "indywidualnie spoczywa dżihad" (Fard Ayn) wymagane tylko "Świadomość o ucisku kierowania islam lub narody islamskie. "[20]

Historia [edytuj]
Główny artykuł: Khawarij
Ekstremizm w obrębie islamu sięga 7 wieku do charydżyzm. Od ich pozycji w zasadzie politycznej, opracowali skrajnych doktryn, które wyróżniają je zarówno z głównego nurtu szyickich muzułmanów sunnitów i. Charydżyzm były szczególnie zwrócić uwagę na przyjęcie radykalne podejście do Takfir, przy czym ich deklarowanej innych muzułmanów jako niewierzący, a zatem za ich godną śmierć. [21] [22] [23] Późniejsze ruchy ekstremistyczne, które wykorzystywane terroru i zabitych przywódców muzułmańskich zawarte karmaci i Assassins [24]


Modląc Muhjahideen w prowincji Kunar, Afganistan (1987).
Ruchy prekursora [edytuj]
Gdy dżihadyzm jest wyraźnie motywowane Panislamizm, czyli ostateczny cel szerzenie islamu na całym świecie pod odrestaurowanym kalifatu, to jest często nazywany "Globalny dżihadyzm". Ale można też dżihadyzm motywowane regionalnie, w próbie ustanowienia państwa islamskiego w konkretnym kraju.

Globalny dżihadyzm jest zwykle zaangażowany w międzynarodowym terroryzmem islamskim, a dżihadyzm regionalna ma formę wojny partyzanckiej, ewentualnie w połączeniu z atakami terrorystycznymi.

Podczas gdy zachodnie pojęcie "dżihadu" powstał dopiero w roku 2000, oraz z perspektywy czasu stosuje się do rozwoju od końca zimnej wojny, tego typu islamskiego zbrojnego powstania przeciwko władzy świeckiej sięga początku 19 wieku. Przejście tej formy walki partyzanckiej był upadek wielkich imperiów muzułmańskich w epoce nowożytnej, które mogłyby walczą na skali wielkiej mocy i nie muszą polegać na asymetrycznej wojny (patrz tureckiej wojny w Europie, Russo- Turecki wojny (1877/78), Rozwiązanie Imperium Osmańskim). Wczesne dżihadystów konflikty obejmują:

Fula jihads odbyła się w dniach pod koniec 18 wieku i upadku kalifatu Sokoto w 1903 roku; Fulani wojny (1804-1810)
Padri wojny (1821-1838)
Java wojny (1825-1830)
Kaukaz wojny (1828-1859)

Te stany Fulani Dżihadu Afryki Zachodniej, c. +1,83 Tysięcy
Algierski ruch oporu (1832 - 1847)
Powstanie Mahdiego (1881-1899)
Somalijscy Derwisze (1896-1920)
Moro Rebellion (1899-1913)
Aceh wojny (1873-1913)
Basmachi Ruch (1916-1934)
Libijski ruch oporu (1911-1943)
Nowoczesny islamizm opracowany w 1920 roku, i nie było wielu uzbrojonych "jihads" poinformowana przez ten ruch od tego czasu.

Kumul Rebellion (1931-1934)
Islamska rebelia w Xinjiang (1937)
Powstanie na Filipinach (1969-obecnie)

Rebelianci z wojowniczej sekty Ansar Dine islamistów w Mali
Arakan bunt (1978)
Podczas gdy "jihads" prowadzili w 19 i na początku do połowy 20 wieku czasami nie obejmować zachodnie mocarstwa kolonialne, zjawisko nie pozostają w większości ogranicza się do Bliskiego Wschodu i całego świata muzułmańskiego. Zmieniło się znacznie z powstaniem państwa Izrael i początku konfliktu arabsko-izraelskiego po zakończeniu II wojny światowej. (Palestyński Islamski Dżihad +1981-obecny, Islamski Dżihad 1982/93 Hamas 1987 występuje). Wywołało to początek międzynarodowego islamskiego terroryzmu i umieścić "dżihadu" w globalnym porządku obrad.

Islamski revivalism i salafizm (1990 do chwili obecnej) [edytuj]
Główny artykuł: Salafi dżihadyzm

Czarna flaga podobno używany przez kaukaskich dżihadystów w 2002 wyświetla wyraz al-dżihadu Sabilillah fi nad Takbir i dwoma skrzyżowanymi mieczami.
Według badacza islamu i historii islamu Rudoph Peters, współczesne tradycjonalistą muzułmanie "skopiować fraz klasycznych prac na Fiqh" w swoich pismach na temat dżihadu; Islamskie Moderniści "podkreślają aspekt obronny dżihad, uważając go za równoznaczne z Bellum justum we współczesnym prawie międzynarodowym, a współcześni fundamentaliści (Abul Ala Maududi, Sayyid Qutb, Abdullah Azzam, itd.), By go zobaczyć w walce o ekspansji islamu i realizacji ideałów islamskich. "[25]

Dżihad jest propagowane w nowoczesnym fundamentalizmu począwszy od końca 19 wieku, ideologii, które pojawiły się w kontekście walki przeciwko mocarstwa kolonialne w Afryce Północnej w pod koniec 19 wieku, jak w Powstanie Mahdiego w Sudanie, aw szczególności w połowie 20 wieku przez islamskich revivalist takich autorów, jak i Sayyid Qutb Abul Ala Maududi. [26]

Dżihadyzm termin (wcześniej Salafi dżihadyzm) powstał w 2000 roku w odniesieniu do współczesnych ruchów dżihadu, których rozwój był z perspektywy czasu doszukiwać się rozwojem salafizmu sparowanych z początków Al-Kaidy w wojnie Radzieckiego w Afganistanie w 1990 ,

Dżihadyzm został nazywany "odnoga" islamskiego odrodzenia w latach 1960 i 1970. Pisma Sayyid Qutb i Muhammad Abd al-Salam Faraj inspiracją. Wojna w Afganistanie sowiecka (1979-1989) powiedział, że "skłonność dżihadu wzmocniony z zjawisko odkształcenia do głównego życie w świecie muzułmańskim. [27] To służył do produkcji żołnierzy pieszo, przywództwa i organizacji. Abd Allah Azzam pod warunkiem propaganda afgańskiej przyczyny. Po wojnie powrócił do weteranów dżihadyści ich krajach i rozproszonej do innych stron konfliktów z udziałem populacji muzułmańskich, takich jak Algieria, Bośni i Czeczenii stworzenia "transnarodowej strumień dżihadu." [28]

Konflikt Kaszmir (Lashkar-e-Taiba, 1990-obecnie)
Wojna domowa w Somalii (1991-obecnie)
Wojna domowa w Algierii (1991-2002)
Wojny w Bośni (bośniackich mudżahedini, 1992/95)
Afgańska wojna domowa (talibowie jeden tysiąc dziewięćset dziewięćdziesięciu czterech-obecnie)
Wschodniego Turkiestanu irredenty (Islamski Ruch Wschodniego Turkiestanu, 1997-obecnie)
Czeczeński wojny i powstania w Północnym Kaukazie (Arab mudżahedinów w Czeczenii, 1994-obecnie)
Nigeryjczyk konflikt szariat (Boko Haram, 2001-obecnie)
Iracka partyzantka (Islamskie Państwo Iraku, 2003-obecnie)
Rebelia islamska w Jemenie (abjan 2010-obecnie)
Wojna domowa w Syrii (Dżabhat an-Nusra chronić Levant 2011-obecnie)
Wyjaśnienie dla dżihadystów chęci zabicia cywilów i własny profes muzułmanów, uzasadniając, że były one rzeczywiście odstępcy (takfir) jest znacznie zmniejszone wpływy tradycyjnej zróżnicowanej klasie ulama, często dobrze wykształconych prawników muzułmańskich. W "zdecydowana większość" krajów muzułmańskich podczas post-kolonialnego świata 1950 i 60 prywatnych darowizn religijne (awqaf), które wspierane niezależność islamskich uczonych / prawników wieków zostały przejęte przez państwo. Prawnicy zostały wykonane pracownikach i władcy nacjonalistyczne naturalnie zachęcać swoich pracowników (i ich pracowników interpretacje islamu), aby służyć interesom władców. Nieuchronnie prawnicy zaczął być postrzegany przez muzułmańskiego społeczeństwa jako takiego postępowania. [29]

Do tej próżni władzy religijnej był agresywny prozelityzm ufundowaną przez $ 10s miliardów pieniędzy naftowy wywozu. [30] W wersji islamu propagowane (Arabia doktrynę wahhabizmem) rozliczane się jako powrót do dziewiczy, prosty, bezpośredni islamu [ 24] nie jedna szkoła z wielu, a nie wykładni prawa boskie historycznie lub kontekstowo, ale ten, ortodoksyjna "prosta droga" islamu. [24] W przeciwieństwie do tradycyjnych nauk prawników, którzy tolerowali, a nawet odprawianych rozbieżne opinie i szkół myślenia i utrzymywane ekstremizm marginalizowane, Wahabizm miał "skrajną wrogość" do "wszelkich sekciarskich podziałów w islamie". [24]

Międzyreligijny [edytuj]

Ta sekcja może zboczyć z tematem artykułu. Proszę poprawić w tym rozdziale lub omówić ten problem na stronie dyskusji. (Grudzień 2015)
Przeciwko Sikhów [edytuj]
Obóz rebeliantów została powołana na początku 19 wieku przez Sayyid Ahmed Barelvi po opuszczeniu Indii w Afganistanie. Tam założył obóz rebeliantów do przeprowadzania ataków przeciwko władzy Sikhów skoncentrowanej w Pendżabie przed koncentrując swoją uwagę Brytyjczyków. [31] nauki Waliullah bezpośrednio inspirowane dżihad przeciwko Sikhów między 1826 i 1831 roku [32]

Przeciwko Hindusów [edytuj]
Główny artykuł: Anti-Hinduizm
Hindukuszu odnosi się do regionu w północno-zachodnich Indiach i tłumaczy się jako uboju Hindusów. To odnosi się do wypadku, gdy Hindusi wywieziono do sądów muzułmańskich. [33] Aurangzeb nadzorowane książkę Fatawa al-Hindiyya która dotyczyła tematu dżihadu. [34] Dżihad był również uważany przez OSIMI w odpowiedzi na 2002 Gujarat zamieszek. [35]

Wobec buddystów [edytuj]
Główny artykuł: Anti-Buddyzm
W 1532 roku sułtan Said Khan rozpoczęła dżihad przeciwko buddystów tybetańskich. Uważał, że w Lhasie był kierunek modlitwy dla wszystkich Chińczyków i dlatego starał się zniszczyć swoją główną świątynię. Dżihadystów wyprawy prowadził Mirza Muhammad Haidar Dughlat. [36]

Wobec Żydów [edytuj]
Główny artykuł: Anti-Judaizm
Istnieją wzmianki w niektórych hadisów do dżihadu rusza przeciwko Żydom. [37] Ajman az-Zawahiri ogłosił fatwę dżihadu przeciwko Żydom w 1998. Jednym z pierwszych Jihads wobec Żydów miało miejsce w 627 rne z plemienia Banu Qurayza żydowska. [38 ]

Przeciwko Zoroastrians [edytuj]
Główny artykuł: Prześladowanie Zoroastrians
Podczas podboju Persji, dżihadyści spowodował upadek dużej mierze Zoroastrian Sasanidzi. Główne walki zawarte w bitwie pod Al-Qādisiyyah i bitwie Nahāvand. [39] [40]

Wobec pogan [edytuj]
Główny artykuł: dyskryminacja religijna przeciwko Neopagans
Za życia Mahometa, było wiele bitew między muzułmanów i pogan. Przykłady te obejmują w bitwie pod Badr i bitwy nad rowem. Po podboju Mekki w Hijri 8, jednak Muhammad przebaczył wszystkie pogańskie wrogów, w wyniku których większość konwersji na islam.

Wobec ateistów [edytuj]
Główny artykuł: Dyskryminacja ateistów

Spotkanie prezydent Reagan z afgańskich mudżahedinów liderów w Gabinecie Owalnym w 1983 roku
W czasie wojny radziecko-afgańskiej w 1980 roku, wielu muzułmanów otrzymała wezwania do dżihadu przeciwko ateistów. [41] Mudżahedini rekrutowali się z różnych krajów, w tym Egiptu, Pakistanu i Arabii Saudyjskiej. [42] Konflikt stopniowo odwróciła się od jednego przeciwko okupacji jeden postrzegane jako dżihadu. [43]

Wobec chrześcijan [edytuj]
Główny artykuł: nastroje antychrześcijańskie
Europejscy krzyżowcy ponownie podbił większość terytorium zajętego przez państwa islamskiego, dzieląc go na czterech królestw, z których najważniejszym jest stan Jerozolimy. Wyprawy krzyżowe pierwotnie miał za cel odzyskanie Jerozolimy i Ziemi Świętej (dawnym terytorium Christian) z panowaniem muzułmanów i były pierwotnie uruchomiony w odpowiedzi na wezwanie z Cesarstwa Bizantyjskiego prawosławnego o pomoc przeciwko ekspansji muzułmańskich Turków seldżuckich w Anatolii. Było mało twardy odbić ziemie z krzyżowców, zapisać kilka ataków dokonanych przez egipskich Fatymidów. To się zmieniło, jednak z nadejściem Zangi, władcy, co jest dzisiaj północnym Iraku. Brał Edessy, która wywołała druga wyprawa, co było trochę więcej niż 47 lat impasu. Impas zakończył się zwycięstwem Salah al-Din al-Ayyubi, znany na Zachodzie jako Saladyna, nad siłami Jerozolimie w Rogi Hattin w 1187 r Było to w czasie trwania impasu, że wiele z literatury dotyczące Dżihad został napisany. [6] Podczas gromadząc swe wojska w Syrii, Saladyn miał stworzyć naukę, która zjednoczyć swoje siły i pozwoli im walczyć do samego końca, co byłoby jedynym sposobem mogli ponownie podbić ziemie podjęte w pierwszej krucjaty. Zrobił to poprzez stworzenie Jihad propagandy. Stwierdził on, że każdy, kto opuści Dżihad będzie popełnia grzech, który nie mógł zostać zmyte w dowolny sposób. To również umieścić swoje emirów w centrum władzy, tuż pod jego rządami. Choć propaganda sukcesu w jednocząc swoje siły na jakiś czas, zapał spalił się szybko. Wiele nauk Saladyna zostały odrzucone po jego śmierci.


Syryjska wojna domowa stała się celem dla sunnickich bojowników toczyli dżihad na szyitów. Dżabhat an-Nusra jest największą grupą dżihadystów w Syrii. [44] Bractwo Muzułmańskie w Egipcie, wezwał do dżihadu przeciwko rządowi syryjskiemu szyickich sojuszników i wobec tego rządu. [45] Arabia Saudyjska popiera dżihad przeciwko szyitów w Syria za pomocą serwerów proxy. [46] sunnickich dżihadystów zbiegają się w Syrii z Arabii Saudyjskiej, Bahrajnie, Jemenie, Kuwejcie, Tunezji, Libii, Egipcie, Maroku, Jordanii, Bośni, innych państw arabskich, Czeczenii, Pakistanu, Afganistanu i krajów zachodnich. [47]